Aardpeer

Grote gele eindstandige bloemen (Ø 40 - 80 mm) met kleine buisbloemen in het centrum en 12-30 straalbloemen, op lange bloemstelen. Omwindsel afstaand, met smalle spitse blaadjes (10-20 mm lang).
Stengel rechtop en vertakt, ruw behaard, gevleugeld, tot 2,4 m hoog.
Bladeren lancetvormig, meestal tegenoverstaand, met gezaagde rand. De bovenste bladeren zijn niet kleiner dan de onderste. 
Bij de wortels vormen zich wortelknollen (Daarmee onderscheidt deze zich van de Stijve zonnebloem)
Groeit op zonnige plaatsen, op vochtige, voedselrijke bodem op ruderale plaatsen en onkruidruigten. Bloetijd: augustus - november.
Oorspronkelijk uit Noord-Amerika en Canada, en aangeplant als sierplant. Als sinds het begin van de vorige eeuw ingeburgerd.
Wordt ook Jeruzalemartisjok, Topinambour of KIolzonnebloem genoemd.
Fam.: Asteraceae (Compositae, Samengesteldbloemigen).

Wetenswaardigheden

De Indianen in Noord-Amerika en Canada kenden de Aardpeer al als koolhydratenrijk voedsel. De plant werd door de Fransen vanuit Canada in Europa geïntroduceerd rond 1550.
Aardpeer wordt als geneeskruid gezien vanwege de inuline in de wortelknollen. Deze stof laat de bloedsuikerspiegel niet of nauwelijks oplopen en wordt daarom ingezet bij diabetes type 2. Ook zou de Aardpeer een positieve invloed hebben op de darmwerking en de absorbtie van mineralen (o.a. van calcium) in de darmen bevorderen. Volgens enkele bronnen zou Aardpeer een afrodisiacum zijn en de zaadvorming bij mannen bevorderen.
De knollen kunnen in december geoogst worden.