Maretak

Onopvallende, geelgroene bloemetjes, kelkvormig met meestal 4 slippen, in groepjes aan het einde van de takken.
Heesterachtige plant. Stengels groen, meerdere keren gaffelvormig vertakt, tot 50 cm lang.
Bladeren leerachtig, smal spatelvormig, parallel generfd, met gave rand, in paren aan het einde van de takken.
Groeit als halfparasiet, meestal op populieren en appelbomen, maar ook op robinia, eenstijlige meidoorn, berk en den. Bloeitijd maart - mei.
Na de bloeitijd ontstaan zilverwitte bessen die giftig zijn. Vroeger werden ze ingekookt tot een stroperige massa, die als vogellijm werd gebruikt.
Zeldzaam in Nederland, behalve in Zuid-Limburg. Vrij algemeen in West-Europa.
Fam.: Viscaceae (Vogellijmfamilie)

Wetenswaardigheden

Sinds mensenheugenis wordt Maretak gebruikt in magische of godsdienstige rituelen of worden er geneeskrachtige eigenschappen aan toegeschreven. Bij de Galliërs was de Maretak op Eik een heilige plant, die alleen op specifieke tijden gesneden mocht worden met een gouden sikkel. Nog altijd kussen mensen elkaar onder de Maretak (Mistletoe) voor liefde, vrede en geluk.
Tegenwoordig worden de jonge bebladerde twijgen van de Maretak gebruikt als geneeskruid voor het verwijden van bloedvaten, waarmee hoge bloeddruk kan worden behandeld.
In de kruidenmagie wordt Maretak gebruikt als bescherming tegen allerlei kwaad, ziektes en ongeluk. Maretak brengt geluk bij de jacht. Elkaar kussen onder een Maretak zal de liefde bezegelen. Een takje in je slaapkamer zorgt voor een serene nachtrust.