Veldzuring

Kleine roodgroene bloemetjes met 4 kroonblaadjes in een pluim.
Stengel gegroefd, rechtop, tot 1 m hoog.
Bladeren ovaal tot pijlvormig, met onderaan twee spitse, naar beneden wijzende oortjes, gaaf of enigszins gegolfd of gekarteld, de bovenste zittend, onderaan lang gesteeld.
Groeit op matig voedselrijke graslanden, vrij algemeen. Bloeitijd april - juni.
De plant is rijk aan vitamine C en wordt vanwege zijn lichtzure smaak (zuringzout en oxaalzuur) wel gegeten in salades en sauzen.
Fam: Polygonaceae

Wetenswaardigheden

Veldzuring is eetbaar en smaakt, zoals de naam al suggereert, fris zurig. Het kan gegeten worden in salades, waarbij het citroen of azijn vervangt. Pluk de plant liefst voor de bloei, om te veel oxaalzuur te vermijden.
Bovendien heeft de plant, net als Schapenzuring, een hoog gehalte aan vitamine C en flavonoïden, en is daarmee weerstandsverhogend en versterkt het de capilaire bloedvaten.
Aan veldzuring worden ook bloedzuiverende eigenschappen toegeschreven en bevordert het de darmperistaltiek.